Vandaag is het weer zover: Blue Monday, naar het schijnt de meest deprimerende dag van het jaar.

​Het zou die dag van het jaar zijn waarop de meeste mensen zich het meest neerslachtig of weemoedig voelen. Dit zou te maken hebben met goede voornemens die mislukten, dagen die nog donker zijn én het feit dat maandag voor de meeste mensen de eerste dag van de werkweek is.

Persoonlijk geloof ik er niet in, want geen formule of gemiddelde zou ons mogen voorschrijven hoe we ons moeten voelen.

Wat op dit ogenblik wel kan spelen is dat de goeie voornemens die we maakten in de nacht van 31 december op 1 januari, niet meer ‘top of mind’ zijn, laat staan dat we gedisciplineerd van koers zijn veranderd.

Wat kan je doen om toch je druk bewandelde pad van oude gewoontes achter te laten en volop te gaan voor je nieuwjaar resoluties?
​
Allereerst, wil ik je tegen de achtergrond van ‘Blue Monday’ en alle andere ‘ruis’ waar je mee te maken krijgt dezer dagen, het volgende meegeven: 

​Deze aandachtspunten helpen je hierbij: 

Wanneer ik aan mensen vraag of ze eigenlijk weten wat ze willen, dan is het antwoord op deze vraag meestal ‘ja!’

​Had jij het de afgelopen week ook zo moeilijk om terug in het werkritme te komen? Misschien had je er wel stiekem naar uitgekeken: kids terug naar school en geleidelijk aan terug in een vast ritme komen na de zwoele hete zomer. En toch …. 

Als het bij jou zo’n beetje hetzelfde ging als bij mij, dan bleek het toch niet allemaal zo evident te zijn. 

​Een tijd geleden las ik een verhaal over de Chinese muur dat bij mij is blijven nazinderen. Blijkbaar was het bouwen van de Chinese muur geen eenvoudige opdracht: ze hadden er zo om en bij de 2000 jaar aan gewerkt en de muur was zó dik, dat niks of niemand hem kon innemen. Althans, dat dacht men toch.
 
Het lijkt wel alsof vandaag de dag iedereen bezig is met muren bouwen. Geef toe: het is verleidelijk om je veilig te voelen in de burcht van je eigen opgetrokken muren. Ver weg van alle hectiek, druk, moeilijke mensen en onmogelijk lange to-do lijstjes. Toch is het een onecht gevoel van veiligheid, want als je er de geschiedenis op naleest, dan is China in de loop der jaren verschillende keren aangevallen, niet zozeer doordat er een bres in de muur kwam, maar wel door het omkopen van de wachters aan de poorten.
 
Ben jij net zoals de Chinezen best wel goed geworden in het bouwen van die muren en ben je druk aan het timmeren aan je loopbaan? Misschien loont het dan de moeite om eens na te gaan waar je je tijd en energie in steekt: in het beter worden in je vakgebied of in het optrekken van metersdikke muren rond jouw kennis en expertise?   

Ik wil in deze blog graag iets delen over het soort ‘koudwatervrees’ die ik mensen zie doormaken wanneer we inside-out werken tijdens loopbaanbegeleiding.
 
Ik breng je eerst even in herinnering waarom loopbaanbegeleiding belangrijk is en geef je daarom ook meteen mee waarom je dit artikel best helemaal doorleest: ​

Alleszins, dat is wat ik geloof.
 
Dat is ook de reden waarom ik mijn inspiratie vind in het werken vanuit ‘inside-out’: van binnen naar buiten… ​

​Het kan zijn dat je van job en dus van afdeling of zelfs van werkgever verandert. Het is dan ook heel begrijpelijk dat sommige mensen aarzelen omdat ze zich nog verbonden voelen met hun oude context. En dat hoeft niet negatief te zijn: het is mooi dat je geeft om je collega’s, je klanten en je organisatie. Het kan je echter wel tegenhouden om daadkrachtig verder te gaan.
Misschien werkte je wel in de zorg en valt het je zwaar om je cliënten achter te laten, of misschien werkte je wel op een logistieke dienst met fijne collega’s die jou niet graag zien verdwijnen…. Wij zijn mensen en het zit in ons DNA om samen te werken en relaties met elkaar op te bouwen. Het zou maar erg zijn mocht je dat stukje van je ‘familie’ zonder blikken of blozen zomaar achter je kunnen laten. We hebben het er vaak moeilijk mee.
Deze bedenkingen kunnen helpen om achteruit te kijken en rustig af te sluiten zodat je weer verder kan: